poniedziałek 2 sierpnia 2021

Księga Liczb 11,4b-15.

Tłum pospolitego ludu, który był wśród nich, ogarnęła żądza. Izraelici również zaczęli płakać, mówiąc: «Któż nam da mięsa, abyśmy jedli? Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek. Tymczasem tu giniemy, pozbawieni tego wszystkiego. Oczy nasze nie widzą nic poza manną». Manna zaś była podobna do nasion kolendra i miała wygląd bdelium. Ludzie wychodzili i zbierali ją, potem mełli w ręcznych młynkach albo tłukli w moździerzach. Gotowali ją w garnkach lub robili z niej podpłomyki; smak miała taki jak ciasto na oleju. Gdy nocą opadała rosa na obóz, opadała równocześnie i manna. Mojżesz usłyszał, że lud narzeka rodzinami, każda u wejścia do swego namiotu. Wtedy rozpalił się potężnie gniew Pana, a także wydało się to złe Mojżeszowi. Rzekł więc Mojżesz do Pana: «Czemu tak źle się obchodzisz ze sługą swoim, czemu nie darzysz mnie życzliwością i złożyłeś na mnie cały ciężar tego ludu? Czy to ja począłem ten lud w łonie albo ja go zrodziłem, żeś mi powiedział: "Noś go na łonie swoim, jak nosi piastunka dziecię, i zanieś go do ziemi, którą poprzysiągłem dać ich przodkom?" Skądże wezmę mięsa, aby dać temu całemu ludowi? A przecież przeciw mnie podnoszą skargę i wołają: "Daj nam mięsa do jedzenia". Nie mogę już sam dłużej udźwignąć troski o ten lud, już mi nazbyt ciąży. Skoro tak ze mną postępujesz, to raczej mnie zabij, jeśli darzysz mnie życzliwością, abym nie patrzył na swoje nieszczęście».

Księga Psalmów 81(80),12-13.14-15.16-17.

Mój lud nie posłuchał mego głosu: nie był Mi posłuszny Izrael. Zostawiłem ich przeto twardym ich sercom, niech postępują według zamysłów swoich. Gdyby mój lud Mnie posłuchał, a Izrael kroczył moimi drogami: natychmiast zgniótłbym ich wrogów i obrócił rękę na ich przeciwników. Schlebialiby Panu ci, którzy Go nienawidzą, a kara ich trwałby na wieki. jego bym karmił wyborną pszenicą i sycił miodem z opoki".

Ewangelia wg św. Mateusza 14,13-21.

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd w łodzi na miejsce pustynne, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych. A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest puste i pora już spóźniona. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi i zakupią sobie żywności». Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść». Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb». On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj». Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, i zebrano z tego, co pozostało, dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Komentarz Św. Beda Czcigodny

Mateusz wyjaśnia więcej [niż Marek] co do sposobu, w jaki Jezus zlitował się nad tłumem, kiedy powiedział: „Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych”. Ponieważ litować się nad biednymi i tymi, którzy nie mają pasterza to właśnie ukazanie im drogi prawdy, pouczając ich. To usunięcie ich kalectwa fizycznego, lecząc ich, ale także karmienie ich, kiedy są głodni, zachęcając ich w ten sposób do wielbienia hojności Boga. Tak właśnie zrobił Jezus… Ale także wydał na próbę wiarę tłumu, a wypróbowawszy ją, odpowiednio go nagrodził. Udał się bowiem na miejsce pustynne, aby zobaczyć, czy ludzie zadadzą sobie trud pójścia za Nim. A oni poszli. Z pośpiechem ruszyli w drogę na pustynię, nie na osłach czy pojazdach, ale pieszo. Ten osobisty wysiłek ukazywał, jak bardzo troszczyli się o swoje zbawienie. W zamian Jezus przyjął zmęczonych ludzi. Jako Zbawiciel i lekarz pełen mocy i dobroci, pouczył niewiedzących, uzdrowił chorych i nakarmił głodnych, objawiając przy tym, jak wielką radością dla Niego jest miłość wierzących.