Poniedziałek, 22 Grudnia

Pierwsza Księga Samuela 1,24-28.

Gdy Anna odstawiła Samuela od piersi, wzięła go z sobą w drogę, zabierając również trzyletniego cielca, jedną efę mąki i bukłak wina. Przyprowadziła go do domu Pana, do Szilo. Chłopiec był jeszcze mały. Zabili cielca i poprowadzili chłopca przed Helego. Powiedziała ona wówczas: «Pozwól, panie mój! Na twoje życie! To ja jestem ową kobietą, która stała tu przed tobą i modliła się do Pana. O tego chłopca się modliłam, i spełnił Pan prośbę, którą do Niego zanosiłam. Oto ja oddaję go Panu. Po wszystkie dni, jak długo będzie żył, zostaje oddany Panu». I oddali tam pokłon Panu.

Pierwsza Księga Samuela 2,1.4-5.6-7.8abcd.

Moje serce raduje się w Panu, dzięki Niemu moc moja wzrasta. Szeroko otwarłem usta przeciw moim wrogom, bo cieszyć się mogę Twoją pomocą. Łuk potężnych się łamie, a mocą przepasują się słabi. Syci za chleb się najmują, głodni zaś odpoczywają, niepłodna rodzi siedmioro, a matka wielu dzieci usycha. Pan daje śmierć i życie, wtrąca do otchłani i z niej wyprowadza. Pan czyni ubogim lub bogatym, poniża i wywyższa. Biedaka z prochu podnosi, z błota dźwiga nędzarza, by go wśród książąt posadzić i dać mu tron chwały.

Ewangelia wg św. Łukasza 1,46-56.

«Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim. Bo wejrzał na uniżenie swojej Służebnicy, oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny, a Jego imię jest święte. Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki». Maryja pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy; potem wróciła do domu.

Ludolf z Saksonii

Poczęcie naszego Pana zostało wyobrażone w gorejącym krzewie, który płonął, nie tracąc swej zieleni (Wj 3,2), jak Maryja poczęła swego boskiego Syna, nie tracąc dziewictwa. Pan, który przebywał w płonącym krzewie, zamieszkał także w łonie Maryi. Tak, jak zszedł do tego krzewu, by uwolnić Żydów, wyprowadzając ich z Egiptu, podobnie zszedł do Maryi, by odkupić ludzi, wyrywając ich piekłu. Wybór Maryi przez Boga spośród wszystkich kobiet, by przybrać nasze ciało, jest wyobrażony w runie Gedeona (Sdz 6,36 nn). Bo tak jak runo samo otrzymało niebieską rosę, podczas gdy ziemia wokół pozostawała sucha, tak samo jedynie Maryja została napełniona tą boską rosą, której żadne inne stworzenie w świecie nie zostało uznane za godne. Dziewica Maryja jest tym runem, z którego Jezus Chrystus utkał sobie tunikę. Runo Gedeona otrzymało rosę z nieba bez szkody, a Maryja poczęła Człowieka-Boga i w jej dziewictwie nie zaszły zmiany. O Jezu, Synu Boga żywego, Ty, który z woli Ojca niebieskiego i ze współdziałania Ducha Świętego wyszedłeś z łona Ojca jak głucha rzeka poza Rajem rozkoszy; Ty, odwiedziwszy nasze doliny i ujrzawszy pokorę Twej służebnicy, zszedłeś do łona dziewicy, gdzie, przez niewypowiedziane poczęcie, przybrałeś śmiertelne ciało. Błagam cię, Jezu miłosierny, przez zasługi tej Dziewicy, Twej Matki, ześlij na mnie, niegodnego sługę, Twoją łaskę, abym Cię pragnął żarliwie, a przez tę miłość począł Ciebie w moim sercu i z pomocą tej samej łaski wydał zbawcze owoce dobrych dzieł. Amen.